Vorið framundan

Þegar mars byrjun kemur vor hugur í mig.  Það þýðir að það eru rúmlega 30 dagar þangað til að ég get farið að veiða.  Það gefur líka vonar glampa um að krossfestingu íslensku þjóðarinnar fari að ljúka eftir páska og efnahags líf heimilanna fari að rísa upp frá dauðum.  Ég horfi út um gluggan og sé krókusana byrjaða að skríða á yfir borð blómabeðsins í frostinu svona rétt til að minna okkur á að einginn vetur varir að eylífu.  Ég skrapp út að hlaupa í gær hef reyndar ekki hlaupið að neinu viti síðan í september.  Þessi hlaupa túr tók rúman klukkutíma og ég sofnaði þreittur en ánægður með afrek dagsins í líkamsræktarmálum.    Maður þarf að eiga aðeins inni fyrir páskunum.  Þá byrjar maður að kynda grillið fyrir alvöru.

Það styttist óðum í að Ástrós verði 5 ára ...púff þetta er fljótt að líða.   Allt of fljótt.   Ég minnist þess þegar Ástrós var minni svona í kringum eins árs.  Þá sagði mamma við mig að við ættum að njóta þess meðan an hún er lítil.  Ég held að við höfum haft það af leiðarljósi en já, þessi tími líður hraðar en maður kannski hefði viljað.  Áður en maður veit af er hún kominn með kærasta og ég með byssu leyfi af þeim sökum.  Say no more in that respect.

Ég er búinn að vera að umgangast fólk erlendis frá sökum vinnu minnar sem að kom til fundar við fyrirtækið.  Þrátt fyrir þessa efnahags lægð sýndist mér þau hafa mikinn áhuga á landi og þjóð.  Meðal annars þetta undur veðrið okkar.  M.a. hafði einn búist við að lenda í fimbul kulda sökum legu landsins en viðkomandi lendir þá í +5°c þegar það er annarstaðar -°20 á sama breiddarbaug kúlunnar.  Ég er búinn að fá þessa spurningu mjög oft og skóla bókar útskýringinn "The Gulf stream you know" gerir allt sem að þarf til að við komandi fær hugljómun og skilning.  Oftast nær er viðkomandi hissa núorðið hvað það er ódýrt á Íslandi öfugt við að allt er svo dýrt hér.  Þar sem að mikið af þessum erlendu gestum eða næstum allir vinna við flug að einhverju eða öllu marki hafa þau næstum öll áhuga á að koma aftur.  Það er gott að gamla Ísland er enþá boðlegt í hinum stóra heimi.

Vopna búrið mitt tilbúið þ.e.a.s. fluguboxin eru full hlaðinn þar sem að ég er búinn að vera duglegur að hnýta.   Ég er búinn að vera að hnýta flugur núna í rúm 3 ár.  Ástæan fyrir því að ég fór út í þetta er að Hulda  gaf mér eitt árið fluguhnýtinga sett.  Svo fór ég á námskeið og þar kviknaði áhuginn fyrir alvöru.  Þetta setur veiðihobbýið á annann stall.  T.d finnst mér miklu skemmtilegra að veiða fisk á flugu sem að ég hef  búið til sjálfur.  Svo getur maður verið að gultla í því að búa til flugur þegar maður hefur ekkert betra að gera.  Ég ætla að prufa í sumar að samtvinna betur veiðina og ljósmyndun.  Bæði áhuga mál.   Oft rekst maður á eitthvað þegar maður er að veiða því að þetta er útivera þar sem að maður hefur sagt við sjálfan sig þetta hefði orðið frábær mynd.   Það skortir allavega ekki myndefni fyrir EOS vélina mína góðu.   Eini ókosturinn er hvað hún er þung og svo er þetta líka rándýrt helvíti.   En viljir þú ná þessu Kodak móment þýðir ekki mikið að vera með litlu vélina þar sem að þessar litlu vélar skortir snerpu t.d. hefur þú eflaust tekið eftir því að þegar þú smellir af litlu imbaheldu digital vélinni þinni þá er brosið, eða þetta "móment" horfið út í tómarúmið.    Þessu nær EOS vélinn og fleiri vélar t.d. Nikon þ.e.a.s augnablikinu sem að þú vilt ná en nærð ekki með venjulegri mynda vél.  Enda ekki furða oft geta liðið 2-3 sekúndur þar til að þú ýtir á kakkan til að taka mynd á smávélinni þinni samanborið við 3 myndir á sekúndu á t.d. EOS vélinni minni.   Og útkoman verður oftast nær góð.

Ég gerði heiðarlega tilraun til að vera góður við konuna mína extra mikið á konudaginn.  Ég vakti hana með kossi um 8 leitið og færði henni við það tækifæri rauða rós og smá pakka.  Ástrós fékk líka eina bleika.  Svo var boðið upp á morgun mat í rúmið, glóðvolgt bakkelsi úr bakaríinu með kertaljósi og fíniríi.  Svo bauð ég þeim mæðgum í gönguferð niður í sandfjöruna á Álaftanesi ( það var gott veður svo að ég notaði tækifærið) og bauð henni uppá heitt kakó þegar þeirri göngu ferð var lokið.  Bauð uppá matargerð að hætti japanna með seiðandi eftirrétt, heitur bakaður peru súkkulaðubúðingur að hætti Nigellu.  Svo var bara dekur þar sem eftir leið kvölds. 

Svona er þetta þegar maður bloggar ekkert í svær vikur þá bla bla bla.  Svona er þetta bara.  Jæja jæja nenni ekki að skrifa meira.  Ætli maður fari ekki bara að koma sér í háttinn.

Viku hugvekja...

Hef haft það fyrir sið undanfarið að fara yfir vikuna.  Hulda skrapp í ferð með vinkonum sínum vestur í Ölver þar sem að þær föndruðu af ákafa (Scrapbooking) um helgina.  Á meðan höfðum við feðginin það gott í kuldanum.  Vikan leið áfram áreynslu laust.  Og virðist ró verða að færast yfir land og þjóð af einhverju marki þ.e.a.s þegar biltingin hefur klárað að éta börning sín. 

Á laugardag fylgdi ég litlunni minni á æfingu.  Þar sem að æfingin stendur stutt tekur því ekki að keyra til baka og hef ég haft með mér EOS vélina og tekið myndir út í loftið.  Tók m.a. efitr því þegar ég stóð við göngustíg við höfnina v. reykjavíkurveg að fuglar höfðu safnast saman og eitthvað markvert var að gerast í höfninni.  Til dæmis tók ég eftir æðar kóng sem að forðaði sér undan silfur mágum að hann var með fisk (síld) í farteskinu og honum var sporð rennt í bókstaflegri merkingu þess orðs.

Og sporðurinn .... bara eftir

 

Óðin stóð á meðan vörð rólegur sem ávalt með sinni stöðu við Fjarðarkránna á þessum kalda laugardags morgni

Ég og Ástrós litla fórum síðan eftir loforð frá pabba (mér) daginn eftir í fjölskildu og húsdýra garðinn. Það fannst henni mjög gaman og reyndar mér líka.  Það er nefnilega gaman að heimsækja þennan garð með börnunum.  Þau verða svo glöð og ánægð.  Mikið spáð og spögulerað í öllu saman eins og vengjulega.  Það kom mér á óvart hversu margir voru í garðinum með börnin sín. 

Það sem að vakti mesta lukku hinsvegar í þessari ferð var að við ákváðum að koma með nesti.  Og það er einginn svona garð ferð án þess að vera með smá nesti til að filla upp í holurnar í maganum hjá okkur og seðja hungrið meðan að við trítluðum garðinn þveran og endilangan.

 

Helginni er því sem næst lokið og önnur vika tekur á móti okkur.  Kannski geri ég bara eins og hesturinn hér að ofan gerði ásamt félögum sínum sem að ég tók mynd af.  Sný rassinum upp bara í kaldan bítandi vindinn (kreppuna).   Því að kreppan er köld eins og veturinn.  En öll vél styttir upp um síðir bara spurning hvenær.